Tęsknota Ani

 Publikacja 07 lipca 2020 przez Monika Pinkowska

Przez izolację niepełnosprawna Ania zamknęła się w sobie. Z dnia na dzień traciła chęci do życia, mimo, że walczyliśmy o jej sprawność na odległość. Dziś, gdy mogliśmy już otworzyć Warsztat Terapii Zajęciowej, Ania powoli wraca do siebie. Po raz kolejny potwierdza się, że kluczem do radości są bliskie i rzeczywiste relacje z ludźmi.

Jaki wpływ miała izolacja na osoby z niepełnosprawnością i ich najbliższych? O tym boleśnie przekonał się m.in. tata Ani. Jego niepełnosprawna córka smutniała z dnia na dzień.

Kwarantanna odbierała Ani radość każdego dnia

Z czasem nie chciała już wychodzić na spacery, mniej jadła, była w kiepskim nastroju, praktycznie bez chęci do życia. - opowiada tata Ani.

Zaburzył się jej cały życiowy schemat, który polegał, na tym, że od poniedziałku do piątku pracowała w Warsztacie Terapii Zajęciowej, w soboty jeździła na spotkania integracyjne z wolontariuszami. Zawsze najważniejsze było bycie z ludźmi, a podczas kwarantanny tego zabrakło. I nie pomogły wsparcie i zainteresowanie przez telefon. Nic nie zastąpi spotkań twarzą w twarz. Zwłaszcza u osób z niepełnosprawnością intelektualną, kontakty wirtualne nie mają racji bytu, są abstrakcją.

Ania pracuje w WarsztacieAnia (pierwsza od prawej) podczas letniego obozuAnia (pierwsza od lewej) podczas  zajęć sportowych razem z wolontariuszką

Ania wraca do pracy w Ośrodku Terapii

Ania na tyle była wycofana i zniechęcana wszystkim, że nawet informacja o tym, że może wrócić do pracy w Warsztacie, nie ucieszyła jej. Jednak tata Ani przebił się jakoś przez jej bunt i przekonał do wyjścia. Pierwszy dzień w ośrodku minął Ani spokojnie. Choć, jak mówi jej terapeutka, nie chciała zjeść drugiego śniadania, za to piła dużo wody. Mamy nadzieję, że małymi krokami wróci do normalności.

I nabraliśmy jeszcze większego przekonania, że to co robimy ma sens, że nie możemy zaprzestać sobotnich Wspólnot Spotkań, terapii w Warsztacie czy wakacyjnych obozów. Jesteśmy potrzebni.

A Ciebie Drogi Czytelniku prosimy wspieraj nas, byśmy mogli zadbać o Anię i pozostałych niepełnosprawnych Przyjaciół.

WSPIERAM

O autorze

Monika PinkowskaOd roku 1997 wolontariusz Wspólnoty Spotkań Koszutka. Obecnie socjusz domu rodzinnego (Wspólnota Św. Józefa) oraz Koordynator Programu Pomocy Dzieciom. Absolwentka Uniwersytetu Śląskiego (filologia rosyjska) oraz Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Janusza Korczaka (pedagogika).

  • adwokat ewa
  • prowincja
  • NIW
  • Fundacja Nasza Szkoła
  • fio
  • IPS
  • zthiu
  • Non Profit
  • ralus
  • Gość Niedzielny
  • Do Rzeczy
  • weglosmyk
  • oblaci
  • seminarium
  • Google
  • szip
  • Komitet do spraw pożytku publicznego
  • izba lekarska
  • renovabis
Facebook
Newsletter
Newsletter spes.org.pl

Na podany przez Ciebie adres mailowy przesyłać będziemy najnowsze informacje - zostań w kontakcie!

Możesz pomóc
Możesz pomóc

Włącz się w pomaganie. Osoby niepełnosprawne, w trudnej sytuacji życiowej i materialnej czekają na Twój gest. Szczegółowe informacje w dziale MOŻESZ POMÓC