Paulinka wraz z dwójką rodzeństwa i rodzicami mieszka we wsi Lubcza na Pogórzu Karpackim. Niewielki dom położony jest z dala od głównej drogi. 

Poznaliśmy się w 2014 roku. Pan Andrzej, tata Paulinki oprowadził nas po swoim gospodarstwie, w którym hoduje bydło. Pracuje w polu i przy zwierzętach od rana do nocy. Marzy o nowym traktorze i modernizacji budynków gospodarczych. 

Paulinka cierpi na dzięcięce porażenie mózgowe i jest niewydolna oddechowo, co powoduje że musi korzystać z respiratora na stałe. Od dłuższego czasu ma odwrócony tryb czuwania i snu. Z tego powodu wzmożonej uwagi rodziców i pielęgnacji potrzebuje także w nocy. Brat Pauliny, Krzysiu uwielbia bawić się swoim kolorowym traktorem zbudowanym z klocków Lego. Na pytanie czy będzie rolnikiem tak jak tata, potakuje z dumą. A ma być z kogo dumny, bo tata, pan Andrzej, który jest jedynym żywicielem rodziny, prowadzi gospodarstwo w pojedynkę. Jak to jest możliwe – pytamy, nie dowierzając.  – A jakie mam inne wyjście – odpowiada pan Andrzej uśmiechając się skromnie. Leczenie ciężko chorej córeczki pochłania wszystkie pieniądze i brakuje środków na to, aby zatrudnić dodatkowych pracowników. 

Mama, pani Ewelina, czuwa przy Paulince, prowadzi dom i opiekuje się ciężko chorym dziadkiem. Pomimo codziennego zapracowania oboje są bardzo pogodni i serdeczni. W ich słowach nie słychać uskarżania się. Taka postawa zmusza do refleksji nad własnym życiem. Rodzina ma wiele potrzeb, a jej największym marzeniem było wyremontowanie domu, zwłaszcza kuchni i łazienki. Wsparliśmy rodzinę w pozyskaniu dofinansowania z PFRON na remont łazienki i sfinansowaliśmy wkład własny rodziny. Całkowicie pokryliśmy koszty prac remontowych wykonanych w kuchni, w której trzeba było usunąć piec kaflowy, wymienić podłogi, szafki, pomalować ściany. Kuchnia jest teraz nie tylko nowa, ale także przestronna, co ułatwia przemieszczanie się w niej z Paulinką.

WPŁACAM DARDrogi Czytelniku! Prosimy Cię o wpłatę kilkuzłotowej darowizny oraz przekazanie 1% podatku na sfinansowanie stypendiów przekazywanych przez nasze Stowarzyszenie dla dzieci w ciężkim stanie klinicznym. Dziękujemy!

Co już zrobiliśmy